دستنامه سانسوریا (قسمت 6)

نکات نگهداری و رشد مساعد

چنانچه به شیوه نگهداری که در خصوص این تعداد از اعضای پرطرفدار خانواده سانسوریا دقت کرده باشید، متوجه این موضوع
شده اید که اگر شاید طرح، رنگ، بلند یا کوتاه بودن، شمشیری یا نیزه ای بودن و …. آنها با یکدیگر متفاوت باشد اما تقریبا از ساختار مشابه ای برای نگهداری و فرآهم آمدن شرایط مساعد رشد برخوردار هستند.

با توجه به دانش و تجربه می توان چند نکته کلیدی را برای این مورد ذکر نمود:

• به صورت کلی اعضایی از خانواده سانسوریا که ابلق بوده و دارای رنگهای روشن در ساختار برگی خود می باشند برای رشد و حفظ سلامت به میزان نور بیشتری نیاز دارند . اما باید دقت شود که منظور، نور غیر مستقیم و فیلتر شده می باشد. این در حالیست که انواع سبز آن نور کمتری نیاز دارند اما بی نیاز از این شاخصه مهم نیستند.  شایان ذکر است که انواع سبز این خانواده درست است که در نور کم می توانند به زیست خود ادامه دهند اما این موضوع بدین معناست که نباید انتظار خاصی نسبت به رشد مساعد و تولید پاجوش داشته باشید.
• این خانواده نیاز به آبیاری زیاد ندارند لذا از غرق آبی کردن آنها یا آبیاری بدون برنامه و مداوم به جد خودداری کنید چون سریعا ریشه ها پوسیده و حالت قارچی خواهند گرفت. بهترین روش جهت تعیین میزان آبیاری، بررسی خاک سطحی با انگشت و یا چوب بستنی می باشد که با آن خاک سطحی را کنار زده و اگر احساس رطوبت کردید نیازی به آبیاری نیست. به صورت عمومی باید پس از خشک شدن یک سوم سطحی خاک گلدان آبیاری صورت گیرد.
• بهترین آبیاری با آب جوشیده خنک شده می باشد.
• برای تمام انواع این خانواده دقت کنید که خاک می بایست زهکشی بسیار خوبی داشته باشد تا بتواند سریعا آب اضافی (دقت شود، آب اضافی) موجود در گلدان را خارج نماید. پس دقت بفرمایید که سوراخ انتهایی گلدان باز باشد.

کودهای مورد نیاز

اهمیت استفاده از خاک غنی برای گیاه آپارتمانی بسیار زیاد است. بخش بسیاری از نیازهای گیاه برای رشد، تولید پاجوش، استقامت دربرابر آفات و بیماری از بستری که گیاه در آن قرار داده می شود تامین می گردد.

 با این حال بعد از مدتی این بستر، غنای خود را از دست داده و گیاه نمی تواند از این بستر مواد مغذی و حیاتی از جمله نیتروژن، فسفر و پتاسیم به همراه دیگر ریزمغذی های دیگر را از خاک دریافت نماید. بنابراین شما به عنوان صاحب این گیاهان می بایست این مواد مغذی را از طریق کود در اختیار گیاه قرار دهید.

انواع کودهای قابل استفاده به سه دسته تقسیم میشود:

کودهای شیمیایی، کودهای آلی (ارگانیک) و کودهای بیولوژیک (زیستی)

کودهای شیمیایی:

کود های شیمیایی، انواع مختلف دارند که به شکلهای پودری مثل کریستالون، گرانول یا دانه ای (مثل سوپرفسفات) و مایع (مثل اسید هیومیک) تولید می شوند.

عناصر پرکاربرد در کودهای شیمیایی: نیتروژن، فسفر، پتاسیم

دیگر عناصر ریزمغذی: آهن، روی، منگنز، مس و بر

• ازت باعث بهبود رشد رویشی می شود و به رشد شاخه ها و برگهای گیاه کمک می کند.
• فسفر باعث زیاد شدن شکوفه گیاهان و ریشه زایی بهتر آنها می شود.
• پتاسیم موجب افزایش کیفیت میوه میشود و در گیاهان زینتی برای گلدهی مفید می باشد.

کودهای آلی (ارگانیک):

کودهای آلی، کودهای کاملی بوده و در برگیرنده کلیه عناصر ماکرو و میکرو ولی به میزان کم هستند. این کودها مکمل کودهای شیمیایی بوده و به تنهایی جوابگوی تمام نیاز گیاهان نمی باشند. کودهای آلی علاوه بر آنکه عناصر غذایی گیاهان را تامین می کنند باعث اصلاح ساختمان و بافت خاک میشوند. ضمنا” این کودها حاوی باکتریهایی هستند که نقش بارزی در تجزیه مواد آلی و تبدیل آن به عناصر معدنی ایفا می کنند. از طرفی برخی عناصر مثل فسفات و پتاس در صورت کمبود مواد آلی خاک و Ph بالا به صورت غیر فعال در آمده و به میزان ناچیز جذب گیاه می شوند. ضمنا” قدرت نگهداری آب را در خاک افزایش می دهند که خود عامل مهمی در صرفه جویی آب و افزایش بهره وری آب در کشاورزی می باشد. این کود به هیج وجه تحت تاثیر آبشویی قرار نمی گیرد و به تدریج در اختیار گیاه قرار می گیرد

کودهای بیولوژیک (زیستی)

کودهای زیستی (کود بیولوژیک) به مواد حاصل‌خیزکننده‌ای گفته می‌شود که دارای تعداد کافی از یک یا چند گونه از میکروارگانیسم‌های سودمند خاکزی هستند. کودهای زیستی، ریزاندامگان هایی (میکروارگانیسم‌هایی) هستند که قادرند عناصر غذایی خاک را در یک فرآیند زیستی تبدیل به مواد مغذی همچون ویتامینها و دیگر مواد معدنی کرده و به ریشه خاک برساند. مصرف کودهای زیستی کم هزینه تر هستند و در اکوسیستم آلودگی به وجود نمی‌آورد. کودهای زیستی مواد نگه‌دارنده

میکروارگانیزم‌های سودمند خاک می‌باشند.